Normaalgesproken als ik zelf aya (plantenmedicijn) brouw, dan drink ik tijdens het begeleiden van een ceremonie niet. De connectie met de spirit van de plant is dan al zo sterk door het brouwen.
Deze keer kwam het plantenmedicijn uit Peru en de eerste avond kon ik wel goed invoelen in de mensen en zien hoe hun proces ging, maar de connectie met de spirit van de plant was er niet.
De tweede avond zei Moises dan ook om een klein slokje te nemen en dat deed ik.
Wauw… de energie was zo enorm sterk! Ik zei tegen Erik dat ik hard moest werken om er bij te blijven en niet de reis in te gaan. Toen hij tegen me zei laat je maar gaan, dacht ik oh lekker..
Maar iemand had hulp nodig om naar het toilet te gaan en tegelijkertijd iemand anders ook, dus raapte ik mezelf bij elkaar en hielp haar.
Toen ik terugkwam vroeg Moises hoe het met me ging en zijn gezicht was zoooo mooi. Ik zei dat zijn gezicht zulke mooie patronen en kleuren had 😀 en ook hij zei laat je maar gaan.
Ik ben er samen met Erik!
Ik ging liggen en liet me meedrijven met de plant. Het was zo heerlijk om de verantwoordelijkheid te kunnen loslaten! Ik kon ook voelen hoe verantwoordelijk ik me kan voelen voor het welzijn van de mensen om me heen en hoe zwaar dat soms voelt, dus het was heerlijk dat ik dat los mocht laten.
Gelijk stond mijn Spaanse opaatje bij me. Ik voelde me zo ontroerd dat hij bij me was. Hij was zo’n mooie pure ziel en had zo’n enorm open hart! Ik voelde me door hem totaal geaccepteerd zoals ik was. Ik zag beelden van mezelf als heel klein meisje, veilig bij mijn abuelito in zijn armen.
Onbewust ben ik mijn hele leven op zoek geweest naar die veiligheid om die pas een poos geleden te hebben gevonden in mezelf en bij mijn prachtige man Erik.
Ik lag tussen Erik en Maestro Moises in en dat voelde als een gigantische muur van mannelijke bescherming. Daardoor kon ik totaal ontspannen in mijn vrouw zijn en dat alleen was al zo helend.
Op een gegeven moment zei mijn opaatje: “Je was mijn eerste kleindochter!” En ik voelde de enorme liefde van hem voor mij. Nu ik zelf oma ben, weet ik hoe diep die liefde voor een kleinkind is!! De hele avond was hij bij me. Hij liet me veel momenten uit mijn leven zien. Hoe bijzonder hij het vond dat ik, als 14 jarige, helemaal alleen vanuit Nederland naar Santiago vloog (met overstap en vliegen was toen nog iets heel bijzonders) zonder dat ik de taal echt sprak, alleen om mijn abuelitos te bezoeken. De tranen bleven over mijn wangen stromen van puur geluk. Wat een heerlijkheid om zijn aanwezigheid weer te voelen en wat een gemis dat ik dat lieve mannetje (hij kwam tot mijn oksel 🙂 niet meer kan knuffelen. Hij heeft een gigantische impact in mijn leven gehad, ook al zag ik hem maar een keer in de zoveel jaar.
Abuelito, te quiero y estas en mi corazon hasta el dia que me voy de esta tierra <3
Ik voel me zo dankbaar voor dit geschenk van deze prachtige helende plant! De andere avonden heb ik voor de zekerheid maar 2 druppels gedronken
