Leven op prana

Ik heb in mijn leven een aantal retreats of cursussen gedaan, waarbij ik de dagen zat af te tellen. Achteraf waren dat de retreats die enorm levensveranderend waren. De vipassana, 10 dagen, 10 uur per dag mediteren in stilte.. elke dag was ik aan het aftellen! Maar wat gaf het een rust in mijn hoofd en wat kon ik de energie in mijn lijf goed voelen. De lessen van Daniel Yuno vallen daar ook onder. Er waren vele weekenden bij waarbij ik zo’n enorme weerstand had, dat ik mezelf soms moest dwingen om onderweg niet gewoon de auto om te draaien. Juist dat waren de prachtigste meest transformerende weekenden, waarbij ik leerde mezelf werkelijk lief te hebben en te accepteren. En ook de Primal Therapy van Puja Lepp, waarbij je terug gaat naar je jongste jaren was een retreat waarbij ik de dagen en soms zelfs uren heb zitten aftellen. Maar jee, wat gaf dat een bevrijding, enorme inzichten en een nog diepere liefde voor mezelf, mijn ouders en mijn kinderen (en daarmee ook de mensen om me heen).
De Pranic living retreat hoort zeker in dit rijtje thuis!!
Het moment dat Amudra en Menor Finca Vrij op kwamen lopen om te kijken of ze locatie klopte voor hun retreats vertelden ze dat ze leefden van Prana en geen eten of drinken meer nodig hadden. Daar werd eigenlijk de beslissing al gemaakt: “Dit klopt voor ons! Wij doen mee!”
En dat besluit zette natuurlijk al dingen in werking, zoals het altijd gaat als je besluit aan een retreat mee te doen 😊
De maand voor het retreat gingen we ons al voorbereiden door eerst vegan te gaan eten en daarna te sapvasten en toen was het zover…
We hadden de twee weken ervoor een flink heftige tijd gehad en gelijk de eerste dag bij kundalini yoga kwamen al heel wat emoties los. Poeh, dat gaat wat worden… Het aftellen was begonnen.
Na anderhalve dag begon het dryfasten, drie dagen niet eten of drinken (don’t try this at home!). Goh wat een heftig en zwaar proces was dat voor mijn lichaam. Honger of dorst was er niet, maar ik voelde ook helemaal geen helderheid of wat dan ook (was ik veel te moe voor), ik voelde alleen maar slapte. En toch had ik iedere keer weer bij de oefeningen of ademsessies een gigantische lading energie en kon mijn lijf zoveel meer dan ik dacht. Wat een weerstand zat er nog diep in mijn lijf verborgen, weerstand op het leven zelf, angst om hier helemaal te zijn, om echt volledig in mijn kracht te staan en angst op nog meer helderheid. De meeste weerstand kwam eruit in pijn, heftige pijnen die opkwamen ergens in mijn lijf, om als ik er flink naartoe had geademd gewoon op een andere plek weer terug te komen… Poeh.. Voor iemand die al zo vaak pijn in haar lichaam heeft gehad voor een groot deel van haar leven, was dit een zeer heftig proces. Maar ja, opgeven zit niet in mijn genen, dus maar doorgeademd en doorgeademd en langzamerhand werden de pijnen minder (Jippie!!) Na drie dagen dryfasten kregen we dan ’s avonds weer water. “Heerlijk” dacht ik, “kom maar op met een flink glas!” En toen kregen we een half glaasje en ik had nooit kunnen verzinnen dat een glas water zo zwaar op de maag kon liggen!
Na een paar dagen werden de oefeningen makkelijker, de verbinding met de Bron (of Universele Spirit of God, hoe je het ook wilt noemen) werd zo sterk dat het bijna moeiteloos ging hoe slap mijn lichaam ook nog was. Pijnen ging weg en steeds meer was daar de stilte. Stilte in mijn hoofd en stilte in mijn lichaam. Weerstand ging weg, waar dankbaarheid voor terug kwam en nog meer dankbaarheid en nog meer helderheid en zó enorm veel liefde, dat het soms bijna pijn doet <3
Natuurlijk gaat het proces van op Prana leven nu pas echt beginnen, de komende maanden drink ik alleen sappen om dat langzaam af te gaan bouwen naar niks en dan zal ik wellicht (of niet) enorme trekken krijgen, maar dat zien we dan wel weer.
Mocht je je ook geroepen voelen om op Prana te leven, twijfel dan niet, schrijf je in! Het gaat niet alleen over niet eten, het gaat ook over overgave, over oude troep (patronen, angsten, boosheid, weerstand) in jezelf opruimen en over jezelf helen en bevrijden.
Waarschijnlijk komt er daarom volgend jaar een retreat waarbij je dit alles ook kunt doen, zonder dat je kiest voor het leven op Prana.
Sat Nam