Na het bouwen en neerzetten van Finca Vrij, viel ik een beetje in een gat. De droom staat er, is gerealiseerd, wat nu? Zoiets als een ontzettend goed boek lezen en dan eigenlijk balen dat het uit is. (Ik heb hier al eerder een paar keer over geschreven).
Maar veel tijd om hier bij stil te staan was er niet, want het centrum ging gelijk heel goed lopen. Heel erg fijn natuurlijk, maar
dat betekende ook gelijk heel veel werk, en aangezien het werk was dat ik nog niet eerder had gedaan, was het ook een beetje uitvinden, terwijl we het aan het doen waren.
Er kwamen allerlei vragen van klanten en vaak hadden we er zelf nog geen tel over nagedacht, dus dan gingen we per situatie kijken wat we daar dan mee wilden. En zo kwam er een steeds duidelijkere bedrijfsvoering en regels en dergelijke.
Het afgelopen jaar waren er echter steeds vaker situaties waar ik zelf helemaal niet meer happy mee was en ik ging me steeds vaker afvragen: “Wat is hier nou normaal in? Wat is nog klantvriendelijk en waar gaat dit mijn persoonlijke grenzen over? Ben ik nou gek of is dit echt niet meer normaal”?
Uiteindelijk zorgde die vraag ervoor dat ik bijna uit het oog verloor waar we Finca Vrij voor hebben neergezet. Ik was bijna klaar om er de brui aan te geven zelfs!
Totdat ik door een paar situaties plotseling zag waar het was ‘misgegaan’; Ik was gaan reageren op, in plaats van zelf bepalen! Elke keer reageerden we op een situatie of op een vraag en daarmee werden we in ons leven reactief in plaats van dat we ons leven zelf manifesteerden en vorm gaven.
Juist de jaren ervoor hadden zo duidelijk laten zien dat elke keer weer kiezen vanuit onszelf, vanuit ons hart er voor had gezorgd dat Finca Vrij was ontstaan en dat we zo in de overvloedige flow leefden.
Op de vraag ‘wat is hier normaal in’, kwam er de laatste tijd elke keer weer een luid en duidelijk antwoord; Normaal is, wat wij normaal vinden, want het is uiteindelijk ons centrum en onze plek, die wij met heel veel liefde, aandacht, bloed, zweet en tranen hebben gecreeerd.
Wauw… wat een rust gaf dat! Wat een empowering gevoel om weer het heft in eigen handen te nemen!
En zoals altijd wanneer er een diepe bewustwording is geweest, kwam er gelijk een schoning; mensen vertrokken uit mijn leven en nieuwe kwamen daar voor terug. Andere energieën die beter passen. Want ja, dezelfde frequenties trekken soortgelijke frequenties aan.
Dus na een lange stilte, na een lange innerlijke struggle en reis, kan ik met heel veel liefde en aandacht zeggen:
Hee baby, I am back!! 
