Wat een heftige nacht was dat.. en de volle maan moet nog komen!
Ik lag op bed en probeerde in slaap te vallen. Opeens kreeg ik weer een enorme download aan energie. De Kundalini energie bewoog als een slang door me heen. Heel rustig voelde ik de energie door me heen komen, maar de stroom werd al snel sterker en sterker. Op een gegeven moment kronkelde de energie door me heen en werd ik erdoor overgenomen tot het punt dat ik helemaal in fragmentjes uit elkaar viel. Dat gebeurt wel vaker, dat ik oplos in het grote geheel en hoewel ik daar helemaal in het begin van schrok, vind ik het nu zalig en kan ik het ervaren zonder daar iets van te vinden. Deze keer was dat eerst ook zo, maar opeens kwam er angst bij me naar boven. Een angst die steeds sterker en sterker werd. De gedachte “Ben ik nu aan het doodgaan?” kwam bij me boven.
Ik zag allemaal zwarte energie in mij komen, die me langzaam overnam. “Ik word overgenomen door het donker, HELP!! Dit wil ik niet!!!”
De angst nam me in bezit, ik wil niet het donker worden, Jezus help me! Ik voelde dat er nog een klein drupje licht in mijn buik zat en richtte me daar op. Ik riep de opgestegen meesters aan om me te helpen en ik herinnerde me de woorden van Christina von Dreien in haar boek. Zij noemt het donker ‘onlicht’. Daar begon ik me op te richten en het werd gelijk als ietsjes minder donker. Donker heeft macht en staat op zich, zo voelde dat. Maar onlicht is licht wat nog niet is en dat maakte het meteen een beetje lichter. Ik kon weer af en toe ademhalen.
Het drupje licht in mijn buik werd ietsjes groter door te zien hoe het onlicht in mij kwam, in plaats van dat te benoemen als donker..
Ik lag op mijn bed, in angst, in paniek, zonder me te kunnen bewegen. Ik zag Jezus die werd gegeseld, ik voelde zijn ongelofelijk pijn en zijn twijfel, het verlies van zijn geloof in het goede. “Vader waarom heb je mij verlaten?” en ik zag dat het duister had gewonnen. Mijn wanhoop groeide en groeide. Ik stikte bijna in verdriet en ellende. Toen zag ik Jezus sterven.
Mijn focus ging naar zijn wederopstanding. Het duister had niet gewonnen!! Het licht zegevierde.
Hoe meer ik me richtte op het druppeltje licht in mijn buik en hoe meer ik zei in mezelf “Het licht overwint alles”, hoe minder de angst werd en hoewel het onlicht in mij bleef bestaan kon ik het nu van een afstandje aanschouwen. Ik zag de planeet Aarde voor me die langzamerhand werd overgenomen door een dik en stroperig duister. Het drong overal in en doorheen. En de Aarde verduisterde…
Ik bleef de mantra ‘Het licht overwint alles” herhalen en doordat ik het nu van een afstand kon zien, werd de druppel licht in mij groter en groter, terwijl ik alleen maar pijn en verderf zag om me heen. Pijn, immens verdriet, donker, ellende en angst had de hele wereld in zijn grip en tegelijkertijd werd het licht in mij groter en groter, mijn buik vulde ermee, mijn hoofd vulde zich en plotseling schoot het licht uit mijn ogen. Ik aanschouwde alle misère en ellende om me heen met het licht en de liefde die mijn lijf had gevuld en die ondertussen uit mijn ogen kwam gestroomd. Terwijl dat gebeurde zag ik het onlicht transformeren in licht. En zo nam langzamerhand het licht het weer over. Het verspreidde zich over de Aarde en ik werd helemaal extatisch!! Mijn lichaam golfde van de gigantische stroom aan energie. Toen ik me weer richtte op de Aarde zag ik alle mensen uit zijn dak gaan!! Iedereen stond te dansen in extase. (in de film the Matrix is er zo’n scene dat ze het leven vieren in Zion, met het nummer fluke, daar deed het me aan denken). Wauw.. wat een energie, wat een licht, wat een LIEFDE, wat een VERBINDING, we waren EEN <3
Toen was het net alsof ik uitzoemde en de Aarde vanaf een afstand zag en de mens viel weg er was alleen nog één grote, zeer snel vibrerende lichtbol.
Misschien ben ik geen complotgekkie, die denkt en voelt dat er een grote strijd gaande is tussen het licht en het onlicht, maar ben ik gewoon gek aan het worden 😀
But who cares? Laat mij dan maar gek zijn!!
Ik wil hierin geloven en vertrouwen.
WE ARE ONE!