Leven op prana II

Update voor de geïnteresseerden in het leven op Prana:
Er is ondertussen een maand voorbij sinds het Living on Prana retreat. Het was een heftige, pittige maand, poeh… Tijdens het retreat en de week erna waren alle pijntjes die ik had helemaal verdwenen, maar na een week kwam alles in alle hevigheid terug. De eerste weken was ik zo slap als een vaatdoek. Klachten die ik eigenlijk alleen nog had als ik gluten at, kwamen in alle heftigheid boven. Enorm veel pijn in mijn lijf, gewrichten en spieren en de moeheid werd per dag erger. Het werd zo erg dat ik op een gegeven moment elke dag de hele middag op de bank lag en meestal ook in slaap viel. Ik werd meer en meer gefrustreerd en was enorm aan het balen, want ondertussen ging het vele werk hier op Finca Vrij gewoon door. Mijn eigen huis werd een zwijnestal, want het centrum was verhuurd en moest schoon. Pfff… wat voelde ik me ellendig.
Eén dag werd ik wakker en voelde ik me zo enorm zielig en heel negatief. Weg eten of een kopje koffie nemen om het weer even te zien zitten kon niet. Ik kon er alleen maar aan toegeven en heb me eens flink in alle ellende gedompeld.
En er kwam een hele hoop oude ellende omhoog, altijd maar die pijnen, met drie kleine kindertjes bedlegerig zijn en vier jaar moeten revalideren, met verschrikkelijke pijnen. Jaren later een te trage schildklier met bijbehorende moeheid en pijnen, fybromyalgie, noem maar op. En plotseling realiseerde ik me dat alles wat ik in dat moment voelde ik nooit heb mogen voelen in al die jaren, ik mocht me nooit zielig voelen, hoeveel pijn ik ook had, want wat had zeuren nou voor zin. Ik moest door, ik moest beter worden!!
Toen ik me daar bewust van werd, kwamen de tranen. De moeheid die ik nu voelde was de moeheid van jaren en jaren mijn schouders eronder moeten zetten, van doorzetten, van vechten, van elke dag maar weer proberen er wat leuks van te maken (wat me meestal ook wel lukte trouwens, want ik heb en had een heel fijn leven)
Die hele periode heeft me ook veel geleerd. Het heeft me geleerd om van het kleine te genieten, om in mijn lijf te komen, in plaats van ervan weg te lopen en om mijn gezondheid niet voor lief te nemen in periodes dat het goed ging, maar om dat te waarderen. Het heeft me geleerd hoe positief ik ben en hoe krachtig. De dag na mijn huilbui, ben ik op advies mijn intake aan sappen gaan verhogen. Dat samen heeft ervoor gezorgd dat ik weer in de lift ging 😊
Nu voel ik me heerlijk!! Ik heb elke dag meer energie, ik voel me stralen en heb overal weer zin in. Zo af en toe krijg ik opeens pijn in mijn knie (ik heb al een paar jaar een versleten meniscus, die tijdens het bouwen ook nog eens scheurde) en kan ik een uurtje ofzo mijn knie bijna niet gebruiken en dan gaat het weer weg. Of mijn schildklier gaat opeens heel erg zeer doen en ‘fladdert’ om ook opeens weer weg te gaan en ga zo maar door. Voor mijn gevoel is dat allemaal oude onbalans die mijn lichaam verlaat, dus ik juich van binnen elke keer als dat gebeurt! Weer een stukje getransformeerd naar Prana.
Ik ben benieuwd wat de komende maanden me gaat brengen…
I’ll keep you posted