Leef!

Vroeger was ik een veel te gevoelig, super emotioneel, ongeleid projectiel. Mijn (meestal negatieve) gedachtentrein kon ik zelf niet eens bijhouden, kan je nagaan een ander, en de vele emoties raasden dusdanig hevig door me  heen dat ik ze altijd weer werd. Totaal overgenomen door mijn emoties, een rood waas en bamm, daar pleurde ik mijn emoties weer op die ander, want uiteraard was het altijd de schuld van een ander (maar daaronder was het uiteindelijk altijd mijn schuld, want ik was slecht en stom en dom en een monster en niet leuk genoeg en ga zo maar door… ) Daar werd ik dan natuurlijk weer voor gestraft, want mijn emoties kwamen zelden op een gezonde en constructieve manier naar buiten. Goh, daar heb ik (en helaas mijn omgeving) lang onder geleden. Natuurlijk leerde ik mijn emoties beter te beheersen, maar mijn vurige en passievolle aard maakten dat dat vrijwel niet te doen was, dus hield ik me in… en in…. en in, tot daar altijd weer de onvermijdelijke ontploffing kwam, ondertussen mijn zelfbeeld nog dieper doen wegzakkend in de poel met zelfhaat en walging. Totdat ik zo diep in die goot van emoties en zelfhaat was weggezakt dat ik er wel wat aan moest doen. Yoga, coaching, meditatie, vipassana, zelfhulp boeken, workshops en retreats en uiteindelijk jarenlange lessen bij spirituele leraren zorgden ervoor dat ik me meer bewust werd van wat emoties zijn en dat ik NIET mijn emoties was! Dat de gedachten vanzelf omhoog kwamen, maar dat ik niet elke gedachte hoefde te geloven, eigenlijk vooral in eerste instantie mijn gedachten helemaal niet geloven. Net zolang totdat ik onderscheid kon gaan maken tussen ingevingen en random thoughts.
Weer later werd ik de observer, er komt een emotie boven, ik zie het gebeuren, ik voel de emotie, ik voel de kracht van die energie die door mij heen wil, voel hoe die energie voelt, warm, koud, trillend of stekend, zwaar, donker of wat dan ook en klaar… weg is de golf, wachtend op de onvermijdelijke volgende golf. Wauw… wat een self empowerment was dat! Ik werd niet meer weggespoeld, ik berokkende niemand, ook mezelf, geen kwaad meer met mijn emoties.
Ergens in dat hele proces werd ik verliefd op mezelf, kreeg ik een diepe acceptatie van wie ik ben, hoe ik in elkaar zit. Daarmee werd ik verliefd op het leven en acceptatie van de ander en hoe die tikt, want die twee gaan altijd hand in hand <3
Nu ben ik nog steeds een emotioneel iemand, ik huil makkelijk, ook vaak van geluk en mijn  hart staat wagenwijd open voor mezelf en voor de ander, of ik die ander nou ken of niet. Maar ik ben niet mijn emoties, het zijn golven van energie die door me heen ervaren en gevoeld willen worden, niets meer dan dat. Daardoor voelt geen enkele emotie meer zwaar of lastig, hooguit intens en veel, soms, zoals in deze tijden, nu onze kinderen zoveel lijden, heel veel. En dit proces is ever going, steeds dieper val ik in de ontspanning van het zijn en in de acceptatie van wie ik ben en dat het leven is, wat het is.
Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit hier nu opschrijf, misschien om je te laten zien dat je niet je emoties hoeft te zijn? Dat je niet hoeft te handelen vanuit je angst, dat je jezelf bij de kladden kunt pakken? Dat de ander niet het probleem is, ook al heeft die een andere mening? Of misschien voor de kinderen die, nu meer dan ooit, ook lijden onder hun ouders die denken dat zij hun emoties zijn, om ze te vertellen dat ze helemaal goed zijn zoals ze zijn? Dat ze de stemmetjes in hun hoofd, die ze vertellen dat ze niet deugen of dat ze iemand ziek kunnen maken als ze lol hebben met hun vrienden, niet hoeven te geloven?
In ieder geval voor iedereen die vast zit in zijn emoties, die zich verlamd voelt van angst, die elke gedachte die erin gepropt wordt door de media, tv, radio, kranten gelooft, terwijl ze van binnen, ergens heel diep van binnen, voelen dat het niet klopt wat er gebeurt. Voor jullie heb ik maar één advies; zoek hulp! Ga naar iemand die niet zijn emoties is, iemand die handelt vanuit zijn hart, niet vanuit protocollen, naar iemand die je de weg terug naar jezelf kan wijzen. Oja en stop vooral met het kijken naar het journaal, maar kijk naar inspirerende programma’s, stop met het lezen van de krant, maar lees boeken die je hart openen, luister naar muziek waar je blij van wordt, waar je van wilt dansen en waar je vuur van wordt aangewakkerd. Neem je eigen leven weer in je eigen handen! Want waar is het leven anders voor bedoeld dan om te leven?!